Zelfspo(r)t

Ter voorbereiding op de triatlon van Almere trainde ik me suf. Mijn hoogzwangere vriendin bezag mijn inspanningen en liet me liefdevol begaan. Ik liep de marathon van Rotterdam en deed mee aan een heuse moddertocht met de fietsamateurs eerste klasse in België. Fietste mijn longen uit het lijf om ervoor te zorgen dat ik niet met de gedubbelde renners het douchekot moest gaan opzoeken.
Zij pufte met me mee. Alle inspanning is relatief.
fiets-tegen-boom
Met een groep belegden we een trainingskamp op het eiland Lanzarote. Goede trainingsomstandigheden en een mooie gelegenheid om foto’s te maken voor het Deense merk Principia dat ik in Nederland promootte. Hiertoe organiseerden we een fotoshoot op het dak van ons hotel met een Amerikaan die ‘the fridge’ genoemd werd. Zijn postuur deed die bijnaam eer aan. Hij was een ex-football speler en had al aan veel triatlons meegedaan maar het was hem nog nooit gelukt het looponderdeel te voltooien.
De koelkast speelde hem parten.
“I wanna start a healthy sport career”,zei hij. Het gebeuk op zijn gestel en de gebroken ledematen was hij zat. Een frêle Deense triatlete verzorgde de styling van de foto’s en zette hem in de juiste houding op zijn fiets. Zijn uitzinnig gespierde bovenbenen moesten in een strak lycra pak precies naast de bovenbuis van zijn frame uitkomen. Enthousiast probeerde ze zijn enorme lijf goed uit te laten komen op het celluloid. Ze liet geen detail ongemoeid.
“Karen, did you just touch my dick?, vroeg hij enigszins geschokt.
“I am afraid i just did”, sprak de rood aangelopen styliste, “so sorry but it’s hard to miss”.
Het werden prachtige foto’s.
‘Principia, we are not the only ones using oversized tubing’, luidde het onderschrift.

Wat zich gedurende het seizoen al aangediend had kwam langzaam maar zeker naar de oppervlakte. Een hardnekkige blessure aan mijn linkerbil die met geen drie spuiten cortisonen te temmen was. Ik moest rust houden om erger te voorkomen.
Dat lukte niet want ik werd er knettergek van. En mijn vriendin ook. Ik trainde aangepast door om in ieder geval een zekere mate van geestelijk welzijn te garanderen.
Voor de wedstrijd bedacht ik met mijn vriend Rini een systeem waarbij ik direct van het parkoers in de auto afgevoerd kon worden mocht ze tijdens de wedstrijd bevallen.
Sportverdwazing.
Met een pieper toog ik elke dag aan het werk want de bevalling was aanstaande. Ik bezocht de winkel van een klant die de kassa open liet staan waardoor er een piepje afging. Ik rende, moord en brand schreeuwend, de winkel uit in de veronderstelling dat de vliezen gebroken waren. De winkelier in opperste verbazing achterlatend.
Mijn vriendin sloot haar negen maanden topsport af met de bevalling van onze eerste dochter op de avond voor die triatlon. Ik ben niet gestart.
Verlossing kent vele gedaantes.

Plaats een reactie