Natuurlijk vergis ik me vaak. Net als jij.

Ik laat mijn karretje even staan wanneer ik iets vergeten ben dat twee rijen verderop in de supermarkt blijkt te liggen. Ik wil iemand iets aangeven uit hoffelijkheid, het zit er ingeramd en nu moet het er weer uit. Na een lange en redelijk prettige staat van dronkenschap bleek het niet over anderhalve meter bier te gaan. Ik hikte mij op afstand van een stuntelende maatschappij. We hikken wat af. Ik zie het om mij heen, we zijn allemaal stuntelaars maar het lag nog nooit zo open en bloot in de openbare ruimte.

Het daagt mij uit, wanneer alles anders moet. Zo ben ik. Ik heb alternatieven gevonden voor heel veel dingen die ik voor me houd omdat ze grenzen van betamelijkheid met behoorlijk veel meer dan anderhalve meter overschrijden. Ook zonder lengtes geestrijk vocht.

Toch zijn er die gedeeld kunnen worden; www.openraamconcerten.nl is er één van.

Propvol protocollen voor betrokken partijen lukt het om bij zorginstellingen een veilig uurtje antigif te strooien tegen muren die op de bewoners afkomen. Artiesten stinken van hun best dat ze staan te doen voor een gruwel van een gebouw waar achter de ramen verbaasd, verwonderd en genoten wordt. Ik ga niets zeggen over architectuur of wat onze maatschappij voordat dit bizarre verhaal van nu een aanvang nam bedacht heeft voor ouderen. Ik weet het ook niet. De hunkering is voelbaar door ramen, deuren en muren heen wanneer je daar op je best staat te wezen. De creatieve bezoekers telefoneren door de ramen, schreeuwen tegen balkons op zes hoog, zwaaien zich hun armen uit de kom. Alles mag, weinig helpt echt. Het is een collectieve omarming van luchtledigheid.

Ik voel me uitgedaagd. Zo ben ik.

Hierbij voorgelegd: de klapzoen.

Iedereen kent ‘m nog van vroeger. Afgeschoten door kleffe ooms en tantes die met teveel speeksel hun sporen op jouw wang of voorhoofd achterlieten. Pechvogels ontvingen ‘m op de mond.

Niet alles wordt slechter denk ik dan, wel anders.

Ik daag je uit mee te denken.

Over de klapzoen.

Hoe gaan we dat doen.

Laat het me gerust weten.

Ondertussen klap ik mijn handen stuk. Lekker klef.