taal

de onbeminde soldaat

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

De vrouw die in zijn verhaal figureert is van gedaante veranderd gedurende de twee uur die ik naar hem luister. Van frisse, mooie, welgevormde leuke jonge vrouw afgegleden naar een omschrijving die waarschijnlijk meer zijn gevoel weergeeft dan de werkelijkheid. Alhoewel zijn relaas doet vermoeden dat er alle reden is om zijn frustraties op haar bot te vieren. Ik kan haar er niet meer naar vragen, ze is dood.

Hij werd geboren in een nonnenklooster in Den Haag. Het is 1946, Nederland is vrij en de goede rekenaars onder u begrijpen dat zijn verwekking het gevolg is geweest van een bevrijdingsfeest. In zijn geval een feest tussen een Canadese soldaat en een frisse, mooie, welgevormde leuke jonge vrouw. Ze heeft hem drie weken gekend voordat hij uit beeld verdwenen is. De geldende mores deed haar vanuit Naarden verkassen naar het westen des lands. Ongetrouwd en kinderen krijgen waren twee begrippen die niet samengingen in die tijd en dus droeg ze het droevig lot dat veel jonge moeders ondergingen. Na de geboorte stond ze hem af en hij groeide op in een pleeggezin in de gemeente Renkum. Een mooie en fijne warme tijd, zegt hij er zelf over.

Door omstandigheden moest hij na verloop van jaren echter weg bij het pleeggezin en begon aan een lange rondtocht langs opvanghuizen die hem geen goed hebben gedaan. Contactpogingen met het pleeggezin, zijn broers en zussen noemt hij ze, strandden. Net als die met zijn moeder, ze wenste, ook op latere leeftijd, geen contact meer met hem. Hij bestond niet voor haar.

‘Ik ben er naartoe gegaan hoor, om te kijken, om zijn graf te zien’. Hij spreekt over vele jaren later wanneer hij ontdekt heeft dat zijn vader, de Canadees van het feest der bevrijding, overleden is. Foto’s van de familie daar leren hem dat hij op ‘m lijkt. En dat hij nog een halfbroer heeft in Duitsland. Geboren ten gevolge van een bevrijdingsfeest van zijn moeder met een ander. Joop, zo heet zijn broer, heeft het contact inmiddels verbroken. Herinneringen kunnen ook teveel pijn met zich mee dragen. Dat doen ze voor mijn verteller ook maar hij heeft de behoefte hierover te spreken.

‘Ik hoef niet ineens belangrijk te zijn, maar ik kan het gewoon niet begrijpen’.
Zijn magere gestalte schokt als hij de tranen de vrije loop laat. De donkerblauwe aderen steken schril af bij de grauwe huidskleur op zijn tengere gerimpelde handen die hij open op tafel voor zich gelegd heeft. Af en toe trommelt hij ongeduldig met zijn vingers op het houten blad en soms slaat hij erop om zijn frustratie kracht bij te zetten. Tegenover mij zit een man van 73 jaar oud die zijn leven verwoest ziet door ‘omstandigheden’. Hij is getrouwd geweest, heeft kinderen gekregen maar ook daar is het niet goed gegaan. Er is geen contact meer.

‘Waarom ben je hier?’, vraag ik hem.
Hij blijkt zo naar een plek te gaan die hij fijn vindt, waar hij zich een beetje vertrouwd en geborgen voelt. Hij gaat zo naar zijn vader zegt hij.
Verward vraag ik hem naar het graf in Canada.
Zijn vader blijkt twee graven te hebben, één bij de familie en één tussen zijn maten uit de oorlog op de begraafplaats in Oosterbeek. Voor hem maakt het niet uit waar hij echt ligt.

Hij is blij iemand in de buurt te hebben.

download

Oneven

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

Oneven_2

Oneven, het nieuwste programma van Romheen met la Zona staat inmiddels in de steigers. Première op zondag 28 april 2019, 15.00u. in Brebl, Nijmegen.

Oneven is een multidisciplinaire samenwerking van Romheen met la Zona, de kunstenaar Peter Maria Rutten en de filmsters van Triggerfilm.nl. Vage omschrijving voor het antwoord op de vraag; Wat heeft de kunstenaar te vertellen? Hoe laat je de inhoud van weefwerken op het podium zien, horen, ruiken en proeven?

Over het antwoord kun je van mening verschillen. De makers zijn het erover eens.

CD KIER

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

Hij is er. De CD met alle zeven nummers uit de voorstelling ‘KIER’. Inclusief exclusieve foto’s van dans met LEF. Is dat een ding? Ja, dat is een ding! Te koop op de première van zondag 11 november in Brebl, Nijmegen vanaf 15.00u. Of via internet. Zie adressen in de shop. Moois voor een tientje(exclusief verzendkosten).

CDKIERfoto

Toeristenbelasting

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

Ze heeft de gewoonte haar gasten te ontvangen met de vraag of ze een chemisch toilet bij zich hebben. Of misschien een schepje. Bij bevestiging van het laatste is haar reactie of je diep genoeg wilt graven. Het is even wennen geef ik toe. Ze beheert een landgoed waar je, ergens in het niks, kunt verblijven. Ik kom er om de pen los te laten op de route van papier. Deze plek ligt op die route.

Een veld met stroom en wc is beschikbaar maar ook veel veldjes, midden in het bos, zonder deze voorzieningen. En zonder mensen ook. Welluidende namen als de Veldhoen en Eend geven duiding aan het niks dat hier is. In een hoek een waterpomp waar iets uitkomt dat zelfs mijn hond weigert te drinken. Ik ben er aangeland op de tast en het voelt goed.
Zelf ingeschreven, geld in het bakje gedaan en plek gezocht. Dat scheelt weer een kwartier riedel van de beheerster.

Toeristenbelasting(foto)

Ik zit. Hond ligt. Wind waait. Zon schijnt. Mijn telefoon gaat. Huh? Mijn telefoon gaat en ik neem nog op ook.
Zij is het. Ze heeft gezien dat ik ingeschreven heb en heeft de vraag of ik misschien een blauwe pen meegenomen heb. Nou, geen blauwe maar een doorzichtige met een blauw dopje.
Een bic pen, vul ik aan maar ze ratelt door dat ze er niet was omdat haar zus, die geen auto meer mag rijden, hulp nodig had. Kon ze handig combineren met de medicijnen voor haar moeder. Die moest ze nog ophalen bedoeld ze.

Ik heb de pen per ongeluk op de voorstoel van mijn auto laten liggen nadat ik dat formulier ingevuld heb. Ik dacht aan de riedel te kunnen ontsnappen maar mijn eigen geheugen heeft me de das omgedaan. Na haar afwezigheidsverklaring volgt ie.

Wc, schep, geen vuur, hek open, laten weten waar je staat, hond aan de riem, geen vuil achterlaten, morgen mag je de hele dag nog staan als je wilt, heb ik iets nodig uit de kruidentuin( erachter woont haar moeder, niet door het hek want de hond doet lelijk tegen gasten). En dan waarvoor ze eigenlijk belde. Of ik, morgen voor ik wegga, even de pen terug wil brengen en nog 50 cent in het bakje wil doen want de toeristenbelasting is verhoogd.
Ik peins hier even over.

Toeristenbelasting.

Is zij dat? Ik denk het niet.

Ze is de beheerster van een klein paradijs.
Zij mag dat.