Onder deze titel kun je de komende twaalf maanden een aantal teksten, gedichten, schrijfsels lezen die onderweg ontstaan. Onderweg in een jaar Australia waar ik in een truck(je) doorheen reis met Ineke. Het laat zich dus niet voorspellen, dat jaar, de schrijfsels, de belevenissen. Het enige dat vaststaat is dat ze er zullen zijn, dat ze uit alle hoeken en gaten tevoorschijn komen, hoe dan ook.
Dus, riemen vast, flipflops aan, insmeren en hoeden en petten op en no worries mate!
geen eten om te voeden
geen thuis om in te wonen
geen weg om terug te gaan
geen terug om weg te komen
geen mens geen mens
geen geld om te verrijken
geen huis om op te bouwen
geen deur om door te stappen
geen raam om uit te kijken
geen mens geen mens
geen vriend om mee te lachen
geen uitzicht om te turen
geen toekomst om te bedenken
geen idee om nog te krijgen
geen mens geen mens
geen paspoort om te tonen
geen recht om iets te stemmen
geen stem om te laten horen
geen reden om te hebben
geen mens geen mens
geen welkom om te heten
geen aankomst om te vieren
geen vertrek om naar te zwaaien
geen tot ziens om nog te zeggen
geen mens geen mens
geen toekomst om te blijven
geen verleden om uit te putten
geen woord om uit te spreken
geen verhaal om op te schrijven
geen mens geen mens
geen mens om nog te wezen
geen hond om nog te zijn
geen hart om nog te hebben
geen ziel meer zonder pijn
Epiloog St.Louis Blues dag 7 (10-09-2019)
Dit hele leven als een roes.
Met opera, of film, of boek of wat dan ook
Zelfs al ga je op in dunne slierten rook
Wat blijft is de St.Louis Blues
Ik zoek naar de woorden die tussen mijn regels verdwijnen.
Ik luister naar galmende stemmen die een lot bezingen
Ik kijk naar de priemende lichten die een techneut laat schijnen
En langzaam, langzaam dringt het binnen
Dit hele leven als een roes.
Met opera, of film, of boek of wat dan ook
Zelfs al ga je op in dunne slierten rook
Wat blijft is de St.Louis Blues
Ik ren naar een deur want die moet open
Ik wacht op het teken te gaan lopen
Ik zwaai met een zakdoek, sleur met een koffer,
marcheer zo de zaal in, huil om de afloop
maar blijf toch hopen
Dit hele leven als een roes.
Met opera, of film, of boek of wat dan ook
Zelfs al ga je op in dunne slierten rook
Wat blijft is de St.Louis Blues
Sta in de houding, laat een vluchteling beven,
salueer naar mijn bazen
en denk heel even
Als ik iets geleerd heb in deze tijd
dan gaat het niet slechts over een kaptein die lijdt
Dit hele leven als een roes.
Met opera, of film, of boek of wat dan ook
Zelfs al ga je op in dunne slierten rook
Wat blijft is de St.Louis Blues
Dat van toen voelt nu ook zo
wanneer ik bootjes zie varen
en mensen zie wijzen
Ze vellen een oordeel met grootse gebaren
Er lijkt niets verandert in tijd die blijft stilstaan
De bittere verhalen van toen blijven doorgaan
Er zijn nog iedere dag noodlottige reizen
Dit hele leven als een roes.
Met opera, of film, of boek of wat dan ook
Zelfs al ga je op in dunne slierten rook
Wat blijft is de St.Louis Blues
St.Louis Blues dag 6 (09-09-2019)
Ik weet niet, ik weet niet wie hier nog telt
Zijn er alleen maar slachtoffers
of is er ook, zoals bij Superman,
of is er ook een held
Iemand die sterk is, zo sterk is van geest
dat hij me kan vertellen wie hier, op deze boot, de helden zijn geweest
Iemand die erbij was en de waarheid heeft ontdekt
en toen dit kutverhaal herschreven heeft
in iets wat lekker leest
Ik weet niet, ik weet niet wie hier nog telt
Zijn er alleen maar slachtoffers
of is er ook, zoals bij Superman,
of is er ook een held
Een man of vrouw met pit en kracht en ongelofelijk veel moed
In een mooi gesneden pak of rok met een betoverende hoed
Een man of vrouw die alle dingen zonder moeite doet
Die me vertelt wat slecht is,
en alles, alles weet van goed
Ik weet niet, ik weet niet wie hier nog telt
Zijn er alleen maar slachtoffers
of is er ook, zoals bij Superman,
of is er ook een held
Zodat, als ik mijn oor te luister leg en ogen goed de kost
Ik snap wie hier de helden zijn, wie niet gebroken is, wie dorst,
zich te hullen in dat superpak, die rok, die betoverende hoed
Die mij vertelt wat slecht is
en alles, alles weet van goed
en alles, alles weet van goed.
St.Louis Blues dag 5(08-09-2019).
Het is nauwelijks voor te stellen
in onze vrije tijd
Over je eigen leven
je laten en je doen
raak je de regie nooit kwijt
Nou goed, je wordt hulpeloos geboren, gezoogd, gepamperd en gevoed
En terwijl je leven verder gaat dan leer je hoe dat werkt
Jouw eigen leven leiden, staan voor wat je denkt en aan iedereen vertellen
wat er fout is en wat goed
Zo ben je groot geworden en heb je geleerd waarvoor je staat
En dan ga je figureren in die ene opera waarvan je denkt te weten
waar die eigenlijk over gaat
Regie vertelt je alles
of je er nu naar luistert of toch niet
De noten van de dirigent bepalen echt
het ritme van jouw lied
Ook al wil je telkens weten waarom en hoe en wat en voel je soms machteloosheid
je wilt het wel maar kunt het niet
Heb je weleens nagedacht over wie jij eigenlijk bent?
Op dat vervloekte schip dat daar maar vaart en vaart en vaart
Heb jij al geluisterd naar de regisseur die de uitkomst allang kent
maar drama tot het laatst bewaard
Je hebt geleerd jezelf te zijn tegen alle stromen in
Maar nu zit je op die godvergeten boot waarvan script, ritme en muziek en alle golven eromheen
Je laten zien, dat regisseren van je leven
dat doe je niet alleen
Jij bent alleen degene met geluk
of noem het toeval, wat dan ook
Jij bent niet iemand op een bootje
Jij bent nergens voor gevlucht
Jij wordt nergens om vermoord
Omdat je anders bent of
Joods was in dit stuk
Het is dankzij iets waarvan je denkt
dat jij de oorzaak bent want
In onze vrije tijd
over je eigen leven
je laten en je doen
raak je de regie nooit kwijt
Dat is wat we hier vertellen
het is nauwelijks voor te stellen.
(Onthoud het goed
voor als jouw toekomst eens gaat knellen).
St.Louis Blues dag 4 (07-09-2019)
Er was geen glasvezel
voor verbinding
die sneller dan het licht
jouw gemoedstoestand teleporteert
of iets als een gedicht
door de ether slingert
als had het geen gewicht
Er is de traagheid van een boot
die deinend op de golven
het dwingend ritme volgt
van een naderende dood
nog verre van geaccepteerd
want hoop doet immers leven
en leven dat is hoop
Hoop weerklinkt uit deze stem
die tussen hoop en vrees
hoorbaar moet zijn geweest
die tussen angst en beven
daar klonk met lef
als enkelvoud van leven
een stem, die zegt, die roept, die schreeuwt:
Durf je?
Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.
Kan iets langer dan de langste adem
Kan iets groter zijn dan groot
Kan iets duren als het duurste
Kan iets kapot maar nooit meer dood
Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.
Mag je iets zeggen maar niet vertellen
Mag je iets horen maar niet verstaan
Mag iets wringen maar niet knellen
Mag je niet komen maar nooit meer gaan
Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.
Wil je drinken maar je dorst niet lessen
Wil je roken als een sigaret
Wil je weg maar niets verpesten
Wil je vrij zijn en bezet
Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.
Durf je.
Durf je?
St.Louis Blues dag 3 (06-09-2019)
@Romheen
Ik wacht op het einde
van een voorstelling
die geen einde kent
Iedereen die wacht weleens
op andermans horizon
Niet dat je die kunt zien
maar wachten went
Telkens als ik kijk
dient zich
de herhaling aan
van wat
op toekomst lijkt
Maar wat vooral veel moeite kost:
de horizon van het lot
Stap eens op een boot
En stel je dan eens voor:
Je vaart zo naar jouw toekomst toe
en die gaat dan teloor
Telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt
Die toekomst die je maken kunt
Die toekomst jou gegund
Die toekomst met als einde slechts
jouw eigen droevig lot
Die toekomst die
als jij gelooft
in handen van een God
En telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt
Ik wacht een nieuwe toekomst af
van een verhaal dat ik al ken
Maar ook een nieuwe horizon
verandert niets want
telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt
Telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt.
@Romheen St.Louis Blues dag 2 (05-09-2019).
Een onbekende reiziger, een onbekende soldaat. Het zijn mijn rollen als figurant in de Opera ‘St.Louis Blues’. Het verhaal over het droevig lot van bootvluchtelingen vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog. Sla de informatie erop na en je beseft dat dit verhaal geen einde kent. Ze zijn er nog steeds, de verschoppelingen van onze wereld en ze zwerven eeuwig rond op hun bootjes over de oceaan zonder dat we er ons om bekommeren.
In een serie van zeven gedichten breng ik verslag uit van mijn belevenissen als figurant in dit trieste verhaal. Van elke repetitiedag één, met de première als epiloog.
Op drift
Onderbroek en schoenen, portret van Pa en Ma,
Korte broek en lange rok,
zakdoek voor het wuiven
Ik kijk ze eeuwig na
Met mijn handen op de reling
Tranen in mijn oog
Korte broek en lange rok
Op zee hou je het niet droog
Ik ben gegaan vanwege vrede
Vrede in ons hart
Met negenhonderd zielen
Zakdoek voor het wuiven
Staren ze naar de kant
Die langzaam van hen wegdrijft
Met handen op de reling
Tranen in hun oog
Korte broek en lange rok
Op zee hou je het niet droog
Ik ben gegaan vanwege gekte
Gekte in het land
Het land waar ik vandaan kom
Het land dat staat in brand
Met haat tussen de regels
Schreef men een heel volk af
Een volk dat langzaam wegdrijft
Op een bootje naar hun graf
Dat was de gekte van een oorlog
Maar waar is die oorlog nu
Ik zie nog steeds dat bootje
Drijvend daar op zee
Negenhonderd of meer zielen
Niet iedereen kan mee
Met handen op de reling
Tranen in hun oog
Korte broek en lange rok
Op zee hou je het niet droog
En dan is daar de aankomst
Vroeger, nu en toen
Dan sluiten we de hekken
Dat is dus wat we doen
Nog steeds is niemand welkom
In al onze zotte rijkdom
Met armoe in ons hart
De handen op de reling
Tranen in hun oog
Korte broek en lange rok
Op zee hou je het niet droog
@Romheen St.Louis blues dag 1 (04-09-2019)
Oneven, het nieuwste programma van Romheen met la Zona staat inmiddels als een huis. Diverse voorstellingen zijn enthousiast ontvangen door publiek.
Oneven is een multidisciplinaire samenwerking van Romheen met la Zona, de kunstenaar Peter Maria Rutten en de filmsters van Triggerfilm.nl. Vage omschrijving voor het antwoord op de vraag; Wat heeft de kunstenaar te vertellen? Hoe laat je de inhoud van weefwerken op het podium zien, horen, ruiken en proeven?
Over het antwoord kun je van mening verschillen. De makers zijn het erover eens.
Vanaf 3 februari 2020 zijn vijf van de zeven weefwerken permanent tentoongesteld in Nijmegen. Emonszaak biedt je de mogelijkheid om niet alleen de werken van dichtbij te bekijken maar ook te beluisteren. Hoe? ONEVEN. Ga kijken en luisteren!
romheen 