Niet poepen in de haven. Het staat nergens. Ongeschreven wet. Het is wel fijn voor Menno. Menno duikt de rotzooi onder je boot vandaan. In de haven.

We hebben om een uur of 1 afgesproken en ja, Menno lust koffie. Bij gebrek aan melk drinkt hij het ook zwart. Voor de plons die de boot van aangekleefd fonteinkruid moet verlossen steekt hij van wal. Neemt me mee zijn leven in naar duikavonturen over de wereld en skibelevenissen met zijn vrienden. Pocht een beetje over Bram, zijn vriend, die met zijn 75 jaar nog steeds de zwaartekracht tart en de snelste weg kiest. Mijn god kerel, zegt Menno, het is af en toe net een kleuter.

Menno is 68. De fysiek van een vijftiger met getaande huid en een uitnodigende kop. Hij heeft geen zin in geraniums en al helemaal niet om achter te zitten. Zijn vrouw daarentegen wel. Ze zit daar prima.

Ik ben blij dat ze het goed vindt, zegt hij, terwijl hij aanstalten maakt zijn bakkie troost te legen. Hij doelt op de permissie twee weken per jaar met vrienden erop uit te gaan en te genieten. Niet dat hij dat nu niet doet. Vroeger in de meubels en nu, na zijn pensioen, eigenlijk nog steeds. Hij klust bij als reparateur en duiker. Niet voor het geld maar voor de mensen die hij ontmoet en de verhalen waar hij tegenaan loopt. Zoals die van Max met een mevrouw uit de Oekraïne.

Maar eerst duiken en de boot vrij maken van die rommel. Twee andere verzamelaars van het grif groeiend kruid maken ook nog gebruik van zijn diensten en dan is hij terug. Tuurlijk lust hij nog een bakkie. Koekje erbij dit keer. Waar was ik? O, ja, Max. De jongens van de reddingsdienst hadden Max en zijn Oekraïense hoer, ze was inmiddels geen mevrouw meer getuige de schaarse omschrijving van haar kledingstuk, stomdronken van de dijk gesleept naar de haven. Nou ja, Max lustte ze wel blijkbaar. Menno had de aangeboden baan vriendelijk geweigerd. Hij had gewoon geen tijd vanwege het plezier dat hij al had met meubeltjes fixen en duiken.

Ik zie gewoon altijd blije mensen als ik klaar ben, zegt hij glimlachend. Ik vermoed een beetje pijn vanwege die geraniums en de vrouw die weigert erachter vandaan te komen, maar vraag er niet naar.

De boot is schoon. Het kost geen drol.

Ik denk aan Menno. Niet poepen in de haven.