Plat

Het is hier plat man

Je kan ver kijken man

Heel veel water man

Er zijn hier dijken man

Hier ben je rijker man

Altijd alles willen

is een bril die constant beslaat

We vegen ons met zijn allen

naar een ontevreden staat

van armoe en ellende

nooit komt er iets meer goed

Terwijl een beetje minder willen

een wonder voor je doet

Het is hier plat man

Je kan ver kijken man

Heel veel water man

Er zijn hier dijken man

Hier ben je rijker man

Op afstand van de wereld

Zie je wat je voelt

Niet dat het goed of slecht is

gewoon iets met jouw gemoed

Een voet voor de ander

Vallend in vooruit

Of anders blijven stilstaan

Dat ziet er anders uit

Het is hier plat man

Je kan ver kijken man

Heel veel water man

Er zijn hier dijken man

Hier ben je rijker man

Warme handschoen

Schilder een landschap met woorden

maar uitzicht laat zich niet zeggen

Teken contouren met punten en komma’s

maar kijken laat zich niet onderbreken

Grijp woorden aan om waaien te verbeelden

maar wind laat zich niet betasten

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, grijze wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

een warme handschoen toebehoord

Het kille land met rechtgetrokken lijnen

Het stille land met kromgetrokken bomen

Het grillig land waar mensen elkaar mijden

Het nieuwe land waar ik nog thuis moet komen

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, grijze wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

een warme handschoen toebehoord

Alles voor later spoelt hier van me af

Woestijnen in mijn geestesoog

bestaan uit droog water

Horen, ruiken, proeven, alles is hier anders

Wind is hetzelfde

Mijn jas is niet dik genoeg

Voor een leven in twee helften

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, grijze wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

een warme handschoen toebehoord

Een dijk is een brug om een landschap te bouwen

Met grond die moet drogen voor ons om op te groeien

De handschoen moet uit om de hand te kunnen houden

Het hek dat moet om, om op jou te vertrouwen

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

Een handschoen toebehoord

@romheen(n.a.v. het verhaal van gisteren (droog water))

Poëzieweek

In het kader van de poëzieweek (28 jan.- 3 feb.) bevind ik mij gedurende twee avonden en een middag in de Poëziekamer. Daar spreken we digi-taal. Een initiatief van Lieke van Rooijen, waar een viertal dichters jullie één op één ontvangen en je kunt luisteren naar in samenspraak gekozen gedichten. Het thema van de week is ‘samen’. Dat kan natuurlijk van alles zijn. Ik heb er middels met het onderstaande gedicht een invulling aan gegeven. De vorm van dit gedicht is nog aan verandering onderhevig. Er is tekst, er volgt voordracht en er volgt een muzikale uitvoering die in samenwerking met la Zona gemaakt wordt. Op onze FB site https://www.facebook.com/rechtdoorkanaltijdnog kun je kijken wat er in deze barre tijden ook nog van de productieband af komt. We staan niet stil dus maak een afspraak en kom naar de poëziekamer! https://www.atelierpapoe.nl/poeziekamer en via FB: https://www.facebook.com/De-Po%C3%ABziekamer-103666591722297

Samen is ondeelbaar (Romheen met la Zona)

Techniek, montage en geluid: Barend van der Pol. Drums; Sander Roerdink. Bas: Ronnie van Silfhout. Saxofoon: Maaike Teunissen. Trompet: Jean Paul Pino. Woorden: Romheen.

Samen is ondeelbaar

Zoals een priemgetal

dat scheef gaat hangen

wanneer je het doormidden

klieft.

Je kunt alles wel alleen doen

zolang je dat belieft maar

Samen is ondeelbaar

Samen is een foto met een kartelrand

Samen is heel lief of ergerlijk pedant

Samen is een oorlog waar zonder munitietekort 

nooit echt met scherp geschoten wordt 

Samen is het groot geluk dat ergens is weggelegd 

En soms is blikken op dat samen een venster vol met vette pech

Samen is ondeelbaar

Hoe graag je ook alleen wilt zijn

je komt er niet vanaf

Samen in hetzelfde schip

varend naar hetzelfde graf

Samen is ondeelbaar

Samen is een werkwoord waar nooit wordt gestaakt 

De superlijm, cement voor alle helften die op drift lijken geraakt

De kauwgum vlek in spijkerbroek

De navelstreng naar zoete koek

ondeelbaar

daar is samen van gemaakt.

@Romheen

januari 2021

Spetterende finale bij Poëziecafé Het Park Binnen!

Romheen met La Zona
Op dinsdag 16 mei is er alweer het laatste poëziecafé voor de grote vakantie. De organisatie gaat aan het werk voor een even spetterend festival Het Park Vertelt in Park Hartenstein op 27 augustus. Pas in oktober doen we de deur van het café weer open.
Een spetterende finale, want de band plus dichter ”Romheen en La Zona” treedt op, een uur lang nog wel. La Zona maakt muziek op gevoel, over gevoel en met gevoel. Jazzy grooves, Latijns Amerikaanse vleugjes, tinten van hardcore, freestyle, ze spelen het allemaal met hun band bestaande uit drummer Sander Roerdink, bassist Ronnie van Silfhout, gitarist Barend van der Pol en saxofonist/klarinettist Erik Laarman. Romheen, Jan Eikelenboom, schrijft. Teksten, verhalen, poëzie en proza. Op gevoel, over gevoel en met gevoel tussen de regels. Op het timbre van zijn stem wordt je weggevoerd naar de horizon van jouw voorstellingsvermogen. Met nummers uit het leven zoals ‘Misverstand’, uit de liefde zoals ‘Mijn hart’, uit de krochten van het bewustzijn zoals ‘Splinters’ laten ze zien en vooral horen dat muziek en teksten volledig in samenspraak zijn.
Verder: Jan Buunk, lid van het dichterscollectief ”de Omsmeders” uit de Achterhoek en in 2013 gekozen tot ”dichter des Achterhoeks”. Laatste dichtbundel is getiteld: ”Tussentaal en tegentijd”.
En Alfred Valstar uit Ermelo, dichter en taalkunstenaar. Gaf drie dichtbundels uit, de laatste heet ”Seizoensgebonden”. Plus Sander Essers die wij kennen als dichter-troubadour uit onze eigen gemeente Renkum en die zich herdoopt heeft als Doctor Anders. Hij is voedingskundige en doctor in de landbouw- en milieuwetenschappen. Hij kreeg na een reorganisatie bij de universiteit ongewild veel vrije tijd. Zingt, begeleidt zichzelf op de gitaar en volgde de Paul van Vliet Academie voor kleinkunst. Samen met jan Eikelenboom en Bianca Hendriks trad hij op tijdens de afsluitende avond in 2016 rond het thema ”humor”.
Natuurlijk een open podium en zeker en vast een drankje bij alle gezelligheid tussendoor. Klik hier voor agenda

Lentesleuren


Ik zie een man zijn wilgen knotten

Na verloop van tijd zijn het er drie
Mannen die hun wilgen knotten

 Ik zie een man zijn bomen planten

Na verloop van tijd zijn het er twintig

Bomen in de grond

 De was leunt buiten

tegen wind
Voorop de fiets bij mam
Een kind
Een puber steekt
Zijn hand uit
Niemand die hem pakt

 Ik zie een man zijn hond uitlaten

Na verloop van tijd zijn het er tien
Honden aan een strakke riem

Viervoeters sleuren
Hem de lente in

Week van de poëzie

pleister-op-de-wonde

Als poëzie
iets zeggen mag
als pleisters
op de wonden
die ondanks
haar letters
jou niet
verbinden konden

Als poëzie
iets zeggen mag
met ongeschreven woorden
die tussen
al haar regels
zich niet
lieten vermoorden

Als poëzie
iets zeggen mag
iets schreeuwen mag
iets huilen mag
iets lachen mag

Als poëzie
iets fluistert
hoop ik
dat iemand
luistert