gedicht

Perkamenten schil

~ romheen ~ 1 reactie

Je kunt me nog wel meer vertellen over glasscherven in de gang,

over losgetrilde schilderijtjes van opa, oma en hun onverschrokken hond.

Over de plekken waar je met hen geweest bent toen ze er nog waren,

hoe jullie samen huilden om een kogelgat in bloemetjes behang.

over de benen van de buurman die verdwenen in het niets.

Over zijn kleine kind dat lag te lachen in de goot,

rond haar de resten van bescherming die de kinderwagen bood.

Je kunt me nog wel meer vertellen over de mensen in de straat.

Hoe ze naar hun huizen keken die nergens meer op leken,

over de perkamenten schil die hun vrijheid is gebleken.

Over waaiende papieren waar hun geschreven leven nog op staat.

Je kunt me nog wel meer vertellen over dat je niet meer weet

wie niet van wijken wilde weten, wie niet wilde gaan.

Wie daar in de kelders onder gebouwen nog kon denken

aan het weerbericht van morgen en de rest van hun bestaan.

Je kunt me nog wel meer vertellen over de leiders in jouw land.

Over hoe ze jouw vertrouwen wonnen met in hun hand jouw hand.

Over gouden speldjes die ze prikten in jouw stijf gestreken blouse

en de eretitels die vanwege landsgedichten bij jou zijn beland.

Je kunt me nog veel meer vertellen over gedichten uit verleden.

Over de zin die mensen erin zagen als reden om maar door te gaan.

Over weidse witte woorden die puinhopen versneden

alsof ze er nooit zijn geweest, niet echt hebben bestaan.

Je kunt me nog veel meer vertellen over jouw vers dat niet meer klopt

omdat het hart eruit gerukt is, al het leven is gestopt.

Van opa’s, oma’s, onbekende ouders met hun kapotgeschoten kind.

Je moet me nog veel meer vertellen,

je moet me nog veel meer vertellen,

je moet me nog veel meer vertellen

zodat ik jouw woorden vind.

@romheen

Kwijtgeraakt

~ romheen ~ 2 reacties

De mooiste wereld in herinnering 

een glimlach van verleden tijd

wat dan ook het nu vermag

Je raakt het nooit meer kwijt

 

Voor er iets gevonden was

in een vacuüm van verrukking 

Waar elke dag een kleurtje mocht

het grauw 

Verdwenen in luchtledig

van wat er werd gezocht

 

De mooiste wereld in herinnering 

een glimlach in verleden tijd

wat dan ook het nu vermag

Je raakt het nooit meer kwijt

 

Als alles al gezegd is

Alles al gedaan

Je wilt herinnering bewaren

En weer verder gaan

Met wat je ooit begonnen bent

Maar ongebruikt hebt laten staan

Op een tafel vol met zilver

En een menukaart vol met waan

 

De mooiste wereld in herinnering 

een glimlach in verleden tijd

wat dan ook het nu vermag

Je raakt het nooit meer kwijt

 

Woorden willen wel naar huis

maar de gerechten van de taal

zijn verloren in een ruis

van wat er in het hart rond raast

wat het hoofd niet vatten wil

opgediend als kant en klaar

zonder sleutel voor de kluis

die jouw hart geworden is

 

De mooiste wereld in herinnering 

een glimlach in verleden tijd

wat dan ook het nu vermag

Je raakt het nooit meer kwijt

DSC_0150

 

@romheen

 

Plat

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

Het is hier plat man

Je kan ver kijken man

Heel veel water man

Er zijn hier dijken man

Hier ben je rijker man

Altijd alles willen

is een bril die constant beslaat

We vegen ons met zijn allen

naar een ontevreden staat

van armoe en ellende

nooit komt er iets meer goed

Terwijl een beetje minder willen

een wonder voor je doet

Het is hier plat man

Je kan ver kijken man

Heel veel water man

Er zijn hier dijken man

Hier ben je rijker man

Op afstand van de wereld

Zie je wat je voelt

Niet dat het goed of slecht is

gewoon iets met jouw gemoed

Een voet voor de ander

Vallend in vooruit

Of anders blijven stilstaan

Dat ziet er anders uit

Het is hier plat man

Je kan ver kijken man

Heel veel water man

Er zijn hier dijken man

Hier ben je rijker man

Warme handschoen

~ romheen ~ Een reactie plaatsen 

Schilder een landschap met woorden

maar uitzicht laat zich niet zeggen

Teken contouren met punten en komma’s

maar kijken laat zich niet onderbreken

Grijp woorden aan om waaien te verbeelden

maar wind laat zich niet betasten

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, grijze wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

een warme handschoen toebehoord

Het kille land met rechtgetrokken lijnen

Het stille land met kromgetrokken bomen

Het grillig land waar mensen elkaar mijden

Het nieuwe land waar ik nog thuis moet komen

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, grijze wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

een warme handschoen toebehoord

Alles voor later spoelt hier van me af

Woestijnen in mijn geestesoog

bestaan uit droog water

Horen, ruiken, proeven, alles is hier anders

Wind is hetzelfde

Mijn jas is niet dik genoeg

Voor een leven in twee helften

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, grijze wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

een warme handschoen toebehoord

Een dijk is een brug om een landschap te bouwen

Met grond die moet drogen voor ons om op te groeien

De handschoen moet uit om de hand te kunnen houden

Het hek dat moet om, om op jou te vertrouwen

Zeg wat ik zie en maak me gehoord

Water dat stroomt, wolken verwaaien

Zeg dat alles wat ik zeg

Een handschoen toebehoord

@romheen(n.a.v. het verhaal van gisteren (droog water))

Poëzieweek

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

In het kader van de poëzieweek (28 jan.- 3 feb.) bevind ik mij gedurende twee avonden en een middag in de Poëziekamer. Daar spreken we digi-taal. Een initiatief van Lieke van Rooijen, waar een viertal dichters jullie één op één ontvangen en je kunt luisteren naar in samenspraak gekozen gedichten. Het thema van de week is ‘samen’. Dat kan natuurlijk van alles zijn. Ik heb er middels met het onderstaande gedicht een invulling aan gegeven. De vorm van dit gedicht is nog aan verandering onderhevig. Er is tekst, er volgt voordracht en er volgt een muzikale uitvoering die in samenwerking met la Zona gemaakt wordt. Op onze FB site https://www.facebook.com/rechtdoorkanaltijdnog kun je kijken wat er in deze barre tijden ook nog van de productieband af komt. We staan niet stil dus maak een afspraak en kom naar de poëziekamer! https://www.atelierpapoe.nl/poeziekamer en via FB: https://www.facebook.com/De-Po%C3%ABziekamer-103666591722297

Samen is ondeelbaar (Romheen met la Zona)

Techniek, montage en geluid: Barend van der Pol. Drums; Sander Roerdink. Bas: Ronnie van Silfhout. Saxofoon: Maaike Teunissen. Trompet: Jean Paul Pino. Woorden: Romheen.

Samen is ondeelbaar

Zoals een priemgetal

dat scheef gaat hangen

wanneer je het doormidden

klieft.

Je kunt alles wel alleen doen

zolang je dat belieft maar

Samen is ondeelbaar

Samen is een foto met een kartelrand

Samen is heel lief of ergerlijk pedant

Samen is een oorlog waar zonder munitietekort 

nooit echt met scherp geschoten wordt 

Samen is het groot geluk dat ergens is weggelegd 

En soms is blikken op dat samen een venster vol met vette pech

Samen is ondeelbaar

Hoe graag je ook alleen wilt zijn

je komt er niet vanaf

Samen in hetzelfde schip

varend naar hetzelfde graf

Samen is ondeelbaar

Samen is een werkwoord waar nooit wordt gestaakt 

De superlijm, cement voor alle helften die op drift lijken geraakt

De kauwgum vlek in spijkerbroek

De navelstreng naar zoete koek

ondeelbaar

daar is samen van gemaakt.

@Romheen

januari 2021

Regie

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

foto Regie

Het is nauwelijks voor te stellen
in onze vrije tijd
Over je eigen leven
je laten en je doen
raak je de regie nooit kwijt

Nou goed, je wordt hulpeloos geboren, gezoogd, gepamperd en gevoed
En terwijl je leven verder gaat dan leer je hoe dat werkt
Jouw eigen leven leiden, staan voor wat je denkt en aan iedereen vertellen
wat er fout is en wat goed

Zo ben je groot geworden en heb je geleerd waarvoor je staat
En dan ga je figureren in die ene opera waarvan je denkt te weten
waar die eigenlijk over gaat

Regie vertelt je alles
of je er nu naar luistert of toch niet
De noten van de dirigent bepalen echt
het ritme van jouw lied
Ook al wil je telkens weten waarom en hoe en wat en voel je soms machteloosheid
je wilt het wel maar kunt het niet

Heb je weleens nagedacht over wie jij eigenlijk bent?
Op dat vervloekte schip dat daar maar vaart en vaart en vaart
Heb jij al geluisterd naar de regisseur die de uitkomst allang kent
maar drama tot het laatst bewaard

Je hebt geleerd jezelf te zijn tegen alle stromen in
Maar nu zit je op die godvergeten boot waarvan script, ritme en muziek en alle golven eromheen
Je laten zien, dat regisseren van je leven
dat doe je niet alleen

Jij bent alleen degene met geluk
of noem het toeval, wat dan ook
Jij bent niet iemand op een bootje
Jij bent nergens voor gevlucht
Jij wordt nergens om vermoord
Omdat je anders bent of
Joods was in dit stuk

Het is dankzij iets waarvan je denkt
dat jij de oorzaak bent want
In onze vrije tijd
over je eigen leven
je laten en je doen
raak je de regie nooit kwijt

Dat is wat we hier vertellen
het is nauwelijks voor te stellen.
(Onthoud het goed
voor als jouw toekomst eens gaat knellen).

 
St.Louis Blues  dag 4 (07-09-2019)

@Romheen 

Durf je

~ romheen ~ Een reactie plaatsen

Er was geen glasvezel
voor verbinding
die sneller dan het licht
jouw gemoedstoestand teleporteert
of iets als een gedicht
door de ether slingert
als had het geen gewicht

Er is de traagheid van een boot
die deinend op de golven
het dwingend ritme volgt
van een naderende dood
nog verre van geaccepteerd
want hoop doet immers leven
en leven dat is hoop

Hoop weerklinkt uit deze stem
die tussen hoop en vrees
hoorbaar moet zijn geweest
die tussen angst en beven
daar klonk met lef
als enkelvoud van leven
een stem, die zegt, die roept, die schreeuwt:

Durf je?

foto durf je

Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.

Kan iets langer dan de langste adem
Kan iets groter zijn dan groot
Kan iets duren als het duurste
Kan iets kapot maar nooit meer dood

Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.

Mag je iets zeggen maar niet vertellen
Mag je iets horen maar niet verstaan
Mag iets wringen maar niet knellen
Mag je niet komen maar nooit meer gaan

Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.

Wil je drinken maar je dorst niet lessen
Wil je roken als een sigaret
Wil je weg maar niets verpesten
Wil je vrij zijn en bezet

Durf je te dromen als je wakker bent
Durf je, durf je of toch niet
Durf je te zien wat jij alleen ziet
Durf je, groter, gekker dan je kent.
Durf je.
Durf je?

St.Louis Blues dag 3 (06-09-2019)
@Romheen

 

Herhaling

~ romheen ~ 2 reacties

St-Louis

Ik wacht op het einde
van een voorstelling
die geen einde kent
Iedereen die wacht weleens
op andermans horizon
Niet dat je die kunt zien
maar wachten went

Telkens als ik kijk
dient zich
de herhaling aan
van wat
op toekomst lijkt

Maar wat vooral veel moeite kost:
de horizon van het lot

Stap eens op een boot
En stel je dan eens voor:

Je vaart zo naar jouw toekomst toe
en die gaat dan teloor

Telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt

Die toekomst die je maken kunt
Die toekomst jou gegund
Die toekomst met als einde slechts
jouw eigen droevig lot
Die toekomst die
als jij gelooft
in handen van een God

En telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt

Ik wacht een nieuwe toekomst af
van een verhaal dat ik al ken
Maar ook een nieuwe horizon
verandert niets want
telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt
Telkens als ik kijk
dient zich de herhaling aan
van wat op toekomst lijkt.

 

@Romheen  St.Louis Blues  dag 2 (05-09-2019).

Jezus redt(het niet)

~ romheen ~ 1 reactie

Jezus redt

‘Ik deel met u
mijn woorden
van de eeuwigheid.
Ik deel mijn wijn,
al besef zelfs ik
dat er in deze tijden
wat water bij zal moeten.
Ik deel met u
mijn vis.
Ik deel met u
mijn brood
met teksten
voor de eeuwigheid
Daar kunt u
nog wat van leren.
elke les
die heeft haar
eigen tijd.’

‘Wij delen u, mijn beste man en daar kunt u dan wat van leren,
Een bon uit.
U mag hier niet parkeren.’

(foto: Martin Stor)