Ik zocht geen ander. In de zeven jaar die ik met Corné was vervolgden we ons pad waarvan ik, zoals ik al eerder zei, denk dat het een ongeluk in slow motion is geweest. Ontkenning in het kwadraat. Zoveel dingen waar we omheen dansten dat ik uiteindelijk het gevoel had op eieren te moeten lopen om hem niet kwaad te maken. Teveel langverwachte momenten die nooit kwamen.
Een einde heb ik er nooit aan kunnen maken. Dat moest Corné doen. Ik hou mezelf voor de gek met de gedachten dat alles goed gekomen zou zijn. Als hij dat ongeluk met die nootjes niet gehad had. Ik was als verlamd en niet in staat iets te doen. Maar dat deed niemand die er die avond bij was. Dat deed niemand. Niemand.

Ik mis hem. Dat vind ik gek van mezelf. Niet dat ik hem mis, maar dat ik hem nu mis, op deze manier. Dat het zo voelt. Ik heb jaren met hem geleefd waarin er veel momenten zijn geweest dat ik mij erg alleen voelde. Ik mistte hem dan erg. Wetend dat hij uit was met de jongens en genoot van de vrijheid die hij zich toegeëigend had. Ik voelde me verlaten en alleen. Nu is hij weg. Het missen is anders. Vermengd met schuldgevoel als een niet te smoren antwoord op de boosheid die ik voelde. Ik wenste hem dood. Het voelt vreselijk dit voor mezelf te erkennen maar het is de waarheid. De waarheid. Het is waar. Ik was klaar met alle leugens en verzwijgen. Wat onschuldig leek in het begin en wat ik wegwuifde als onwennigheid is gedurende onze relatie gewoon geworden. Hij hield me erbuiten. Buiten de dingen die hij beleefde. Buiten zijn gevoel.
Ik vraag me af waarom ik daar zo graag bij wilde horen. Ik denk dat hij me niet genoeg waardering toonde. Hij gaf me, net als iedereen, cadeautjes maar vertelde me nooit dat hij me geweldig vond om wat ik deed. Ik heb me geprobeerd te ontwikkelen door weer naar school te gaan, maar ik weet nu dat ik dat alleen maar deed om iemand te worden waarvan ik dacht dat hij haar geweldig zou vinden. Dat was ik niet. Niet dat dit wat uitmaakte. Ik weet niet of Corné me daardoor leuker vond of niet. Hij heeft er nooit iets over gezegd. Ik kreeg er ook niet meer cadeautjes door. Na een jaar Nima-A ben ik ermee gestopt. Ik was er wel klaar mee. Cijfers zijn nooit mijn ding geweest. En het eigen ondernemerschap al helemaal niet.